تا حالا خیلی پیش آمده که ـ اصلاً همین یکی‌ـ دو ماه اخیر‌ـ عینکم را نزدم و کار کردم. حالا از همین دیروز که عینک‌جان را گذاشته‌ام برای تغییروتحول لازم، چشم‌ها بهانه‌گیر شده‌اند.
شاید هم حق دارند.
شاید کلاً نگرانم و به چشم‌هایم هم سرایت کرده است.
وقتی داری دنبال فصل آخر ماجراهای لنوچا و لی‌لا می‌گردی و همه‌اش می‌گویی «دیر شده! چرا دیر شده؟» و نااگهان با فصل دوم سایه و استخوان روبه‌رو می‌شوی که کل هشت اپیسودش موجود است!
چهارتا را تا دیشب دیدم و خوشم آمده.
اینژ عزیزم! چقدر دلم برایت تنگ شده بود. کز و جسپر، خیلی مراقب خودتان باشید!
وای وای وایلن! خود خود منم انگار! با آن قیافه‌اش! کیمیاگر منزوی کم‌حرف آشفته!
امسال توی ذهنم هفت‌سینی از شخصیت‌های محبوبم چیدم:
سانسا استارک + استارک (آریا)
اسنو (جان) + سوروس اسنیپ (هری‌پاتری محبوب‌تر از ایشان هم داشتم ولی با «س» شروع نمی‌شدند)
سندباد
سلیمان نبی
سیمرغ
سامانتا شاو
سارا استنلی