در و دیوار

در ادامه‌ی مطلب دیروز، اتفاقی با مواردی مشابه  روبه‌رو می‌شوم و خیلی راحت آنها را خطاب به خودم فرض می‌کنم. چون هنوز پرونده‌ی مورد دیروز بسته نشده؛ به خودم فرصت داده‌ام ببینم چطور با این مسئله کنار می‌آیم.

در کل، فکر می‌کنم خیلی بهتر است حرف‌ها را مستقیم و با ملایمت و حسن‌نیت به همدیگر بگوییم؛ نه اینکه غیرمستقیم و کلی و با مخاطب عام بیان کنیم و به‌اصطلاح، به در بگوییم که دیوار بشنود. فکر می‌کنیم داریم طرف را کم می‌شماریم ولی باور کنیم خودمان از چشم دیگران می‌افتیم. در مورد بعضی افراد البته به‌وضوح  مشخص است می‌ترسند طرف برخورد مناسبی نشان ندهد. خب ندهد! کسی که بخواهد با انتقاد یا درددلی ملایم از جا دربرود، همان بهتر که زودتر برود!

اگر همین روند را ادامه دهیم، سوءتفاهم‌ها را بیشتر و دامنه‌دارتر می‌کنیم. نشان می‌دهیم که به رشد و تفکر و تأمل بیشتری نیاز داریم و از حد مورد توقعمان واقعاً عقبیم.