Last knights

از آن فیلم هایی که دوست داشتم ببینم، ولی یکبار دیدنش کافی بود.

حاکمی که زیر بار زور نمی رود و سرنوشت فرمانروایی ش به غارت و تصاحب ختم می شود. داستانی که فرزند خلف آن قیام و انتقام گرفتن است. اما این فیلم تا نیمه جور دیگری پیش می رود، خوب ولی کند و کم کشش.  این میان، شخصیت هایی وجود دارند مثل قهرمان رانده شده، صاحب قدرتی منفور و بیش از اندازه جاه طلب، فرد درستکاری در جبهۀ دشمن که باز هم نمی تواند خود را به تسلیم شدن به سمت خیر وادار کند، فرد درستکار دیگری در میان دشمنان که ممکن است در تغییر جهت داستان نقش داشته باشد،...

جلوه های ویژه، موسیقی، صحنه ها، فیلمبرداری، هنرپیشه ها خیلی خوب بودند، بیشتر از داستان. پیچش داستان بد نبود، حتی ماجرای پدرزن وزیر و فرماندۀ مطرود در انتهای فیلم هم، که پیش بینی شدنی بود، خیلی هیجان انگیز نبود.

نکتۀ هیجان انگیز فیلم، حضور پیمان معادی خودمان در نقش امپراتور بود.

_ پایان باز فیلم هم زیادی باز بود! هنوز تصمیم نگرفتم به خودم اعلام کنم صحنۀ پیش از پایان، مربوط به زمان گذشتۀ صحنۀ پایان فیلم است یا آیندۀ آن!