بند دوم، به تنهایی، شبیه رئالیسم جادوییه

«تا به آدم ها نگاه نکنی وجود ندارند. نگاهت را که به سمتشان بگردانی پیدایشان میشود،مثل تلویزیون، و آنقدر در ذهن میمانند تا تصویر جدیدی آنها را از بین ببرد.

در مورد او هم همین طور، دیگران با نگاه کردنشان، او را مشخص، متمایز و معلوم می کردند و از حالت محو و نا مشخص در می آوردند.»

بودن
یرژی کاشینسکی