1. آه بله!
برنامهریزی برای دو مهمانی که طی جمعه و یکهفته بعدش برگزار میشود (هارهار هار! افتاد به هفتة بعد!) همچنان ادامه دارد . فهرست چیزهایی را که دوست دارم برای ناهار درست کنم مینویسم؛ بهعلاوة چیزهایی که لازم است خریده شوند و کارهای انجامشدنی.
2. کسی که از خیابان انقلاب دستخالی برمیگردد حق دارد خسته باشد.
3. یکجوری شدهام طی این یکماه که کشآمدن کارها در طول روز را انگار جزء عمرم حساب نمیکنم و بابتشان عصبی یا نگران نمیشوم که «ای وای! میتوانستم فلان صفحه کتاب بخوانم یا فلانقدر از فلان کار را انجام بدهم». یکطور خوبی است که فکر کنم هم به مدیریت زمان (حالا نه حتماً از نوع استانداردش) مربوط میشود و هم به دمغنیمتشمردن (آن هم نه به شکل مطلوب و کاملش) و هم به چیزهای دیگری در همین مایهها. مثال؟ همین امروز که بابت چهار برگه قراردادنوشتن کلی معطل شدم و البته مقصر آن ناپیدایان بیمسئولیت بودند که گویا هیچوقت من و امثال مرا نمیبینند و حتی زحمات کارفرمایم را ارج نمیگذارند؛ یا همان انقلابگردی که همیشه پر است از خیلی چیزها ولی وقتی دنبال چیز خاصی هستی میبینی فقط «پر» است...
4. به به! به لطف هوشمندی صبح زودم، الآن چند اپیسود دیگر از ماجرا فرستگان دعامستجابکن را دارم که موقع صرف غذا ببینم و لذت ببرم.
5. آخخخ! این کتاب آواز طولانی نهنگ چقققدررررر خووووب و ماچکردنی بود! حتم دارم اگر در ملأ عام صفحههای آخرش را نمیخواندم، قدری اشک برایش میافشاندم. همینطوریاش هم چشمانم داشت سرریز میشد. ممنونم از همة عوامل کتاب؛ الا و جک و عمهمیویس و سامسون و جوزف و مامان و چشمهای آبیاش.