کوفت !
ما الان هالووینو باید توی هاگوارتز باشیم .. این چه وضعشه خب ؟
سیستم دنیا به هم ریخته ها ! زمین گرم شده ، یخای قطب دارن آب میشن ،
جونورا منقرض میشن ، مام که نرفتیم هاگوارتز ! آزکابانم نرفتیم ، چه برسه
به هاگوارتز !
ینی اون سکوی 9 و 3 چهارم ایستگاه کینگزکراس دهن واز کنه منو ببلعه دیگه ! 
الآن که فیلم « گتسبی » تموم شده ، ذهنم هنوز تو حال و هوای عشق و دوست داشتن و توقع و ... دور میزنه
برا یه لحظه به خودم اومدم دیدم مدتیه تو خیلی زمینه ها توقعی ندارم ؛
یعنی اون قدر نیستش معمولا که به چشم بیاد و یادم بمونه و یاد کسی بمونه .
دنبال یه سرنخ بودم که این چجوری شد اینطوری شد ؟ من سالها بود یه چیزایی
رو فقط « می خوندم » ، « می شنیدم » ، .. ولی اون قدری عمیق بهش فکر نکرده
بودم که بخوام یه روش و برنامه برای خودم تعریف کنم که بهش برسم ..همیشه یه
« خب ، سخته » ای اولش یا وسطش میومد که همه چی همون جا قطع میشد
به نظرم اومد خب بالاخره این شنیده ها و خونده ها زمان چرخششون در ذهن من
تا حدودی تموم شده و شروع کردن به نشست کردن .. تو یه چیزایی که از مهم
ترین امور زندگی هرکسی می تونه محسوب بشه وقتی فکرم خیلی درگیرشون میشه
همیشه تهش میگم: تو اگه حرفی داری از خودت شروع کن . فقط حق داری برای
داشته های خودت تصمیم بگیری و متوقع باشی .
غیر از اون دلیل مهمی که سالها کمکم کرده تو این زمینه ، یه دفه یه جرقۀ خیلی روشنی قلبمو شعله ور کرد ..
:)
به همین نُت هایی که تا حالا براتون نوشتم قسم ، این فیس بوک و متنهای
کوچیکی که اینجا مینویسم خیلی بهم کمک کرده ، مث یه نیروی خاص که همیشه
همراه آدمه و آدم عادت داره بهش و ندید می گیردش .. خیلی منو جلو انداختهبه آدمای دور و برم مث جوری که می بینمتون ، نگاه میکنم و فقط دوست دارم اون حس خوب همون لحظه مو منتقل کنم .
دنیا به اندازۀ کافی تلخی داره که نشینیم جلوی هم و با افسردگی و حسرت
تکرارشون کنیم ، بدون اینکه از یاد ببریمشون با سلاح مناسب جلو میریم و
حداقل این که تهش می بینیم « ما » چیزی بر اون تلخی اضافه نکردیم
* با محبت و شکلات قورباغه ای 
:
به یه زرافه هه میگن : ببین چقد طرفدار دارین شماها ! امروز سر یه معما کلّیا عکس پروفایلشونو عوض کردن ، زرافه گذاشتن .
زرافه هه میگه : خیلی لطف دارن ، مگه همین وقتا یاد ما بیفتن !
بعدم با یه قیافۀ شاکی در افق محو شد
« به یه زرافه که شال گردن پوشیده چی میگن ؟
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
میگن : « اوووووووووَه ! چند تا کلاف کاموا بُرده ؟؟ »
« ما زرافگان ، سایه هایی از درازگردنان ازلی هستیم که در برکۀ پر تمساح و بیشۀ شیر اندود این دنیا سرگردانیم .. و گردنمان از این رو دراز است که اجدادمان پس از رانده شدن از عدن ، در غم این غربت ، رو به آسمان داشته اند و ناله های جانگداز نثار سرزمین راستین خود کرده اند »
__ زرافیلاتون ؛ فیلسوف پیش از همون موقع ها !
« من از شیر و پلنگ هرگز ننالم
که با من هرچه کرد ، آن خال خالی کرد »
__ زرافۀ مغموم سرخورده از اجتماع
« به کدامین شاخۀ
این درخت بی برگ و بار
بیاویزم قبای خال خالی خود را ؟ »
__ زراف رافیون ؛ شاعر کمی نوگرا
زرافه ، ماگ چای در دست ، روبه رفقا : یه روز یه شیره ...
شیر از پشت سرش : خُ می گفتـــی !
زرافه هه _ نصف چایی ریخته رو تنش ، هم سوخته هم از ترس تیریک تیریک می
لرزه _ : نه قربان ، ما چیزی نمیگفتیم .. فقط می گفتیم : یه شیره سرور ما
بود اونم سلطان جنگلمون بود ..
شیر : ای تو روح خال خالی ت .. پدسسوختۀ دراز ! برو دیگه اینورا نبینمت ! پیشته !
__ وقایع زرافه ای
« دیشب تو را به مستی تشبیه به ماه کردم
خاک بر سر درازت ! من اشتباه کردم
گردن دراز بی مخ من عاشق تو بودم
چشمت به دیگری بود روزم سیاه کردم
زرافه ای تو آیا ؟ از گربه کم نداری
ای بی وفا ، چه عمری با تو تباه کردم ! »
___زرافۀ شکست عشقی خوردۀ شاعرمسلک
« _ اُ ، اونو ببینین !
داره به بچه ش سیب میده .
_ اون یکی بچه هه سوییچ ماشینو از تو جیب باباش برداشت !
_ وااااااای ! اینا سمت چپیا یه چیزی دود کردن رفتن تو هپروت !
_ اُه اُه ، زرفیتا جون! اون دوتا خانومه دارن پشت سر دوستشون صفحه میذارن !
_ زریفینیو ، زریفینیو ! ببین اون آقاهه سیبیلوئه گووشت میخوره !!
_ گووووشت ؟؟ باید به سلطان جنگل بگیم ! »
___ گفتگوهای پراکندۀ زرافه ها در باغ وحش انسانی شون !
« بیا جلو !
جلوتر !
بذار خالای رو تنتو بشمرم ببینم سرنوشت چی برات مقدر کرده . ...
خالات فرده ! این یعنی تو یه شخص خاص هستی و در آینده به جاهای خوب خوب می رسی. ..
ئه !
یکی شون که تتو بود که !
خب حالا زوج شدن . تو هیچی نمی شی . ولی اگه تلاش کنی میتونی به جاهای خوب خوب برسی »
__ زرفونیو ؛ کولی سرگردان قبیلۀ زرافه ها و فالگیر
« اوون گردن درازای بیخاصیت !
همونایی که جلو جلو میرن و برگای تازۀ خوشمزۀ درختا رو لُف لف می خورن ! همونا که از زرافیت بویی نبردن ..
اینا که موقع تربیت بچه میشه فقط بلدن جای لالایی شعرای بندتمبونی یادشون
بدن وقاه قاه بخندن ! اینا که فقط فکر قر و فرشونن و هر روز شاخاشونو برق
میندازن ، تا چششون به یه زرافۀ خوش خط و خال میفته گردن درازشون و کج می
کنن طرفش و فکر می کنن ماها نمی فهمیم ..
آها همینا رو میگم !
اینا رو باید یه روز گرفت همه رو ازگردن گره زد ! »
*نعرۀ جمعیت پلاکارد به دست*
__ زرافینا ( فمینیست دو آتشه )
« هر روز صبح پیش از بازکردن چشمهایم ، یکی از خالهای پوستم را هایلایت
میکنم ؛ برای یادآوری هدف جدیدی که در ان روز باید به آن برسم »
__ زارفونی زرافینسون ( زرافۀ ایده آلیست )
«دنیای من زمینۀ زرد کرم رنگی ست
که آرزوهایم با خال های قهوه ای بر آن نقش بسته »
__ زرافۀ خیال پرور
توصیه م به اون دسته از عزیزانی که علاقه و تمایل شدید و دیوانه واری به تخلیۀ انرژی از ذات مبارکشون دارن اینه که :
به جای نک و نال و بدبینی و انتقال ویروس خانمان براندازش از طریق
یادآوری خاطرات تلخ گذشته و پیش بینی های تاریک آینده ، لطفا یه شیلنگ
بردارید و این انرژی سرگردان رو به کسانی که بهش نیاز دارن برسونید .
ثواب داره ، خودتون هم تخلیه میشید ، هیچ سمی هم در بدنتون باقی نمی مونه
* واقع بین بودن و مفید واقع شدن با این قضیه فرق داره . وقتی ما را به خیرشان امید نیس لااقل شر نرسانن
واویلا!
من به زرافه حساس شدم !
فرنوش ایشالله پاتیل معجونت نترکه این چه کاری بود بشــــــــــــــــر ؟؟
* نه که از اولش هم رو زرافه آبسشن داشتم ؛ الان حساسیتم بیشتر شده !
زرد خال خالی :))))))))))
:))))))))))· Tehran, Iran ·
یه جایی باید توی عالم وجود باشه ، چیزی بین این دنیا و برزخ .. چیزی مثل بعد چهارم _ مثلا بعد 3 و یک دوم ! _ آره همین خوبه :))
:))که آدم بتونه مثلا لُپ یه کسایی رو بکشه ، تو چشمای بعضیا با عمق بیشتری
نگاه کنه ، با بعضیام برقصه اصلا ، .. و آب از آب تکون نخوره . همه چی همون
طور ناب و خالص باقی بمونه . مثل نواخته شدن 12 ضربۀ نیمه شب ، بعدش اون
لحظات به طور خودکار تا بشن برن تو یه جعبه هایی .. دور از دسترس زندگی
روزمرۀ 3 بعدی مون ..
* لابد لازمه که میگم دیگه ! خدایان نمی خوان یه فکری بکنن ؟؟ همه ش جنگ و دو به هم زنی آخه ؟ یه ذره خلاقیت داشته باشین خب !
به طور طبیعی ش وقتی میرم پارچه فروشی ، بین اون همه رنگ و طرح و .. انرژی
های بالقوه ای که در توپ توپ پارچه نهفته و می تونه آزاد بشه ، پیشگویی
هایی که برای آینده هر کدوم دارم در آن واحد ، ... میشم یه نیمه دیوانۀ
حسرت به دل که چرا پارچه فروش یا طراح پارچه نیستم .
بعد 6 ماه دوم سال که پام به کاموا فروشیا باز میشه دیگه بال بال می زنم اونجا
امروز جلو در پاساژ کاموایی ، هنوز یه پام تو پیاده رو و یه پام رو پله ،
نیشم از بناگوش دررفته بود و مدهوش و روح _از جسم گریزان شده بودم .
* اون مغازه هه بود ، گفته بودم دوست دارم داشته باشم ؟ در راستای انتخاب شغل آینده .. هنوزم سر حرفم هستم . :))
:))« هر لحظه پرواز کنان خواهم رفت . باید این حکایت را کوتاه کنم در غیر این
صورت بسیاری از مردگان همان طور در جوهردان باقی می مانند » ص 292
__ اینس روح من / ایزابل آلنده
تقدیر و تشکر :)
:) تقدیم به همسرم
مارگانیت و فرزندانم,
الا
,
رز و
دانیل آدام
که بدون آنها این کتاب
باید دو سال پیش تکمیل میشد...!
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد