ما «چیز»ها!

یک کانال جسته‌ام که کلی مطلب جالب و بامزه و شوخکی و واقعکی درمورد گونه‌ی IMBT من (و باقی گونه‌ها، به‌طبع) نوشته است که از خواندن بعضی مطالب ذوق‌زده و مشعوف می‌شوم و از خواندن بعضی‌ها هم سر تکان می‌دهم و بله‌بله‌گویان رد می‌شوم،... اما، در کل، گونه‌ی من بسیار حساس، لوس و ضربه‌پذیر، غمگین، غرغرو و ناله‌کن، نزدیک به مرز ناامیدی، خودسرزنشگر،... معرفی شده! تا جایی که گاهی بی‌محابا به نویسنده‌ی مطالب می‌گویم «زر نزن!» ولی در دلم احساس وحشت می‌کنم!

در نهایت،‌به این نتیجه رسیده‌ام که اگر مشخصه‌ی گونه‌ی من این‌همه عذاب‌کشیدن و همراه‌داشتن کوله‌باری از اندوه و احساس گناه است، پس چقدر خوش‌اقبالم که بیشتر اوقات احساس قدرت و تمرکز و موفقیت و شادی و ... دارم! اگر با همه‌ی این‌ها توانسته‌ام زنده بمانم و از زندگی‌ام رضایت نسبی داشته باشم، پس اگر قدری از این مسائل کم می‌شد چه فاتح پرافتخار آسوده‌ی ... ِ ... ِ ....ای بودم!