مامان بزرگ من طوری به نقل اطلاعات به روز و تا حدی جزئی درمورد افراد گوناگون علاقه منده که وقتی از دوستان و معلم های سابق و آشناهای مشترکمون حرف میزنه، انگار به شارژری نامرئی وصلش کردن و حتی چشمهاش برق عجیبی میزنه.
فکر می کنم تا این حد جزئی پرداختن به امور شخصی آدمهای زندگی مون حاصل احساس نادیده گرفته شدن و در واقع راهی برای مبارزه با اون باشه.