که نهانش نظری با منِ دل‌سوخته بود


گرچه می‌گفت که: «زارَت بکشم»،

می‌دیدم

....

آخ آخ، کفر زلفش!

و

مشعلی از چهره که در پی‌اش برافروخته بووووودددد ...

شجریان جان ft. حافظ جان دست‌به‌یکی کردند و کشتند مرا؛ هربار که این قطعه را می‌شنوم، می‌میرم؛ در آن دوبیت آخر.


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد