«شبی در متروپولیس» [1]

تازگی چند آلبوم از جسی کوک نازنینم دانلود کرده‌ام و گاهی گوش می‌دهم؛ حین کار. انرژی‌ام را بیشتر می‌کند. بعدش که خسته شدم آهنگ‌های ملایم و خلسه‌آور جادویی‌ام را پخش می‌کنم=> برگشته‌ام به ریشه‌هایم، یک‌جورهایی!

یکی از آلبوم‌ها حال‌وهوای کنسرت دارد. انگار در یکی از کنسرت‌های کوک ضبط شده. صدای کف‌زدن و ابراز احساسات و ... در آن شنیده می‌شود. یکی از آهنگ‌هایش را بی‌نهایت دوست دارم. دیوانه‌ام می‌کند! آن‌قدر که خوب است بعدیِ طفلک دیگر به چشمم نمی‌آید. پریشب به اهل خانه می‌گفتم: این دو آهنگ که پشت سر هم پخش می‌شوند، اولی آن‌قدر خوب‌تر از دومی است که وقتی دومی شروع می‌شود انگار کوک و باقی افراد گروه با زبان آهنگ می‌گویند: «هرکس خواست پا شود برود WC یا پف‌فیل بخرد، قدمی بزند تا پاهایش باز شود ...». یعنی در این حد!

[1]. نام آلبوم. اجرای