اگه این سه تا با هم تو یه اتاق بودن...

غیر از ریزدیدن زن ها، موادبازی، ذهن خلاق و فکر کردن خاص (به نتیجه رسیدن از یه جایی که فکرشو نمی کنی) نکتۀ دیگه ای هم در دکتر هاوس هست که اونو شرلوک گونه می کنه (نتیجه گیری من نیست که هاوس نسخه ای از شرلوکه، اینو همه میگن. یکی از دلایلی که 4-5 سال پیش تصمیم گرفتم هاوس ببینم همین بوده) و اون نکته اینه که وقتی می خواد به نتیجه برسه، دوست داره حرف بزنه و کسی به حرفاش گوش کنه. مثال بارزش اون اپیسود هست که تیم هاوس نبودن و رفت خدمتکار و نظافتچی بیمارستان رو به زور آورد اتاق تشخیص و نشوند جلو روش و براشون حرف می زد. می گفت «شما فقط حرفای منو تأیید کنین». خب، من اینو تا دیشب نمی دونستم! تو اپیسود 3 المنتری فهمیدم. وقتی شرلوک به واتسون درمورد حرف زدن و سکوت و شنیدن و ... میگه، البته با زبان شرلوکی و درواقع، قلمبه گویی!